آموزش پوکر هولدم پیشرفته – بررسی چیدمان کارتها در فلاپ

خواندن دست حریف یکی از مهارت‌های اصلی در بازی پوکر هولدم سطح متوسط و بالا است. هر چقدر فهم دقیقتر و نزدیک‌تری نسبت به طیف دست‌های حریفانتان داشته باشید، بهتر می‌توانید بازی خود را هدفمند و در جهت بهره‌برداری از آنها تنظیم کنید.

و هسته‌ی قابلیت دست‌خوانی هم بررسی چیدمان کارت‌های روی میز به حساب می‌آید.

پیش از فلاپ برخی از بازیکن‌ها سفت و برخی از آنها شل هستند. ولی همه انواع پوکر باز ها برای دست‌های خاصی ارزش قائل هستند. اگر شما سفت هستید، دستهای پاکت جفت را بازی می‌کنید، و اگر بازیکن شلی باشید هم همینطور است. اگر سفت باشید دستهایی مثل A-Q را بازی می‌کنید، و اگر بازیکن شلی باشید هم همینطور است. اگر بازیکن سفتی باشد باز هم گاهی دستهای همخال متوالی مثل ♣۶ ♣۷ را بازی می‌کنید، و اگر بازیکن شلی باشید هم آن دستها را بازی می‌کنید.

البته بازیکن‌های شل دستهایی مثل A-7 و ♦J♦۶ و ♠۹♣۸ را هم به دستهای اشاره شده اضافه می‌کنند؛ که این دستها را پوکر بازان سفت معمولا بازی نمی‌کنند –بازیکن‌های شل فقط چند دست بیشتر به طیف دستهای خود اضافه می‌کنند. هیچ کس K-K را فولد نمی‌کند و در عوض J-2 را بازی کند.

این بدین معنی است که وقتی فلاپ رو می‌شود، می‌توانید فرض کنید که حریفان همان نوع دستها را در طیف دستهای خود داشته باشند. پاکت جفت‌ها، کارت‌های بزرگ، دستهای همخال، دستهای متوالی.

این پیش بینی پذیری پیش از فلاپ به شما اجازه می‌دهد که به کارتهای روی میز نگاه کنید و نتیجه گیری‌هایی در مورد احتمال داشتن انواع دستها توسط حریفانتان داشته باشید.

آموزش پوکر هولدم پیشرفته – بررسی اجمالی انواع فلاپ ها

یک بررسی سطحی از چیدمان کارتهای روی میز می‌تواند منجر به نتایجی بدیهی شود. همه می‌دانند که فلاپی که سه خال مختلف در آن آمده اجازه داشتن پای رنگ را به کسی نمی‌دهد در صورتی که فلاپی که دو کارت از خال یکسان دارد امکان وجود قرعه رنگ وجود دارد. فلاپی که کارتها خیلی به هم نزدیک هستند امکان استریت یا پای استریت را افزایش می‌دهد، در حالی که کارتهای فاصله دار این حالت را غیر ممکن می‌گرداند؛ و … .

ولی اگر به مفهوم چیدمان کارتها نگاه دقیق‌تری داشته باشیم، ظرافت‌های بیشتری در آن وجود دارد. یک حالت که تفاوت‌های ظاهرا کوچک در چیدمان کارتها واقعا پر اهمیت هستند در فلاپ‌هایی است که کارتها نسبتا جدا از هم هستند.

فلاپ‌هایی را تصور کنید که که کارت‌ها با دو، سه، یا چهار جای خالی از هم فاصله دارند. برای مثال Q-7-2 را با Q-8-4 و Q-9-6 مقایسه کنید. در فلاپ اول، کارتها با چهار رتبه از هم فاصله دارند (سرباز تا هشت و شش تا دو). در فلاپ دوم کارتهای روی میز با سه رتبه از هم جدا می‌شوند و در فلاپ سوم با دو رتبه.

در هیچ کدام از فلاپ‌ها استریت امکان پذیر نیست. ولی تعداد پای استریت‌ها با تغییر فلاپ‌های با ۴ جای خالی به سه و دو جای خالی به طور قابل ملاحظه ای افزایش می‌یابد.

در فلاپ اول هیچ پای استریتی ممکن نیست. در فلاپ دوم، همچنان پای استریت دو طرفه ای وجود ندارد ولی شش پای استریت گاتشات وجود دارد: J-10، J-9، ۱۰-۹، ۷-۶، ۷-۵، و ۶-۵٫ برای یک بازیکن سفت پیش از فلاپ در این حالت مجموعا ۲۴ ترکیب دست وجود دارد (چهار خال احتمالی در ۶ دست احتمالی). یک بازیکن سفت ممکن است ۳۰۰ دست را پیش از فلاپ بازی کند، پس این پای استریت‌های گاتشات نماینده ۸ درصد از تمام دست‌هایی است که یک بازیکن سفت ممکن است با آن فلاپ را دیده باشد. ممکن است زیاد به نظر نیاید ولی اگر شرط ادامه شما با هشت درصد بیشتر از دستها کال شود، میزان کال شدن شما تغییر آشکار می‌کند – و قدرت متوسط دستهایی را هم که شما را کال می‌کنند دچار تغییر می‌کند.

وقتی به فلاپی با کارت‌های با دو رتبه فاصله نگاه کنیم تاثیر این واقعیت چشمگیر‌تر می‌شود. حالا سه پای استریت دو طرفه وجود دارد: J-10، ۸-۷، و ۱۰-۸٫ و همچنان شش پای استریت گاتشات هم وجود دارد: K-J، K-10، J-8، ۱۰-۷، ۸-۵، ۷-۵٫ این دستهای قرعه نتیجتا ۱۲ درصد همه دستهایی که یک بازیکن سفت بازی می‌کند را شامل می‌شود.

خلاصه کسب بینش از این نوع فلاپ‌ها می‌تواند این باشد که اگز فلاپ Q-7-2 باشد می‌توانید در مقابل دو یا حتی سه حریف شرط ادامه ببندید و انتظار داشته باشید که پات را در درصد قابل قبولی از مواقع ببرید. ولی اگر در فلاپ Q-9-6 شرط ببندید، احتمال اینکه همانجا برنده پات شوید خیلی کم است.

آموزش پوکر هولدم پیشرفته – فلاپ‌های با کارتهای کوچک

بسیاری از پوکر باز ها به فلاپی با کارتهای کوچک نگاه می‌کنند و آنها را تحت عنوان کارتهای «بی ارزش» نادیده می‌گیرند. برای مثال اگر فلاپ Q-6-2 بیاید، ممکن است فکر کنند “حریفم یا یک بی بی دارد یا چیزی ندارد”.

ولی همانطور که در بالاتر اشاره کردم این کارتها هیچ وقت بی ربط نیستند. همیشه مهم است که نحوه ارتباط و فاصله ی آنها به چه شکل است. Q-7-2 را با Q-6-2 و Q-5-2 مقایسه کنید. همانطور که گفته شد Q-7-2 هیچ پای استریتی در بر ندارد، بنابراین نزدیک به گفته یک بی بی یا هیچ چیز است.

ولی فلاپ Q-6-2 دارای دو کارت است که با سه فاصله از هم جدا می‌شوند. یعنی سه پای استریت گاتشات را ممکن می‌سازد. شما در فلاپ Q-6-2 نسبت به فلاپ Q-7-2 به طور قابل ملاحظه ای بیشتر کال می‌شوید.

ولی وقتی فلاپی با دو کارت دو تا پنج دارید، تاثیر این واقعیت باز هم بیشتر است. فلاپ Q-5-2 را تصور کنید. نه انها یک پای استریت دو طرفه با کارتهای ۴-۳ امکان پذیر است، بلکه چهار پای استریت گاتشات هم موجود است: ۶-۴، ۶-۳، A-4 و A-3.

شاید احتمال داشتن ۶-۳ توسط حریف کم باشد ولی A-4 و A-3 کاملا محتمل است. به علاوه در فلاپ شرط ببندید و کال شوید و در ترن کارت آس بیاید، احتمال ایتکه حریف با آن آس جفت شده باشد خیلی بیشتر از حالتی است که در فلاپ Q-7-2 یا Q-6-2 شرط ببندید و یک آس در ترن رو شود.

آموزش پوکر هولدم پیشرفته – مقایسه انواع فلاپ های دارای پای رنگ

این یک مورد کوچک ولی مفید در مورد فلاپ‌های دارای پای رنگ به حساب می‌آید. فلاپ ♣A♠۹♣۵ را با ♣A♣۹♠۵ مقایسه کنید. با توجه به بحث بالا متوجه می‌شوید که این فلاپ‌ها هر دو با کارتهای دارای سه فاصله هستند و بنابراین احتمال چند قرعه گاتشات را ایجاد می‌کنند (هر چند احتمال داشتن قرعه‌های ۴-۳، و ۳-۲ توسط برخی حریفان کم است.)

هر دوی این فلاپ‌ها یک پای رنگ خاج را ممکن می‌سازند ولی اگر ♣۲ در ترن بیاید؛ به نظر شما احتمال اینکه حریفتان رنگ داشته باشد در فلاپ اول بیشتر است یا دوم؟

در واقع آنها معمولا در فلاپ اول نسبت به فلاپ دوم بیشتر ممکن است رنگ داشته باشند. تفاوت دو فلاپ در خال کارت آس است. هر بار که پای رنگ در فلاپ بدون آس از همان خال در فلاپ ممکن می‌شود، ۱۰ پای رنگ وجود دارد که از آس استفاده می‌کند. (از میان مجموع ۵۵ ترکیب پای رنگ که در هر فلاپ دارای پای رنگ ممکن است.) این دستها عبارتند از A-K، A-Q، A-J، و الی آخر. آس‌های همخال دستهایی هستند که حتی بازیکن‌های سفت هم پیش از فلاپ بازی می‌کنند. بنابرای هر بار که پای رنگ در فلاپ بدون آس آن خال ممکن می‌شود، پای رنگ‌هایی با کارتهای A-x بخش مهمی از پای رنگ‌های محتمل هستند.

وقتی آس از آن خال روی فلاپ قرار دارد، بدیهی است که قرعه‌های A-x از آن خال غیر ممکن است. غیر ممکن بودن پای رنگ‌های A-x باعث می‌شود که توازن دستهای محتمل حریفان شما از دستهای پای رنگ فاصله بگیرد؛ البته در صورتی که حریفتان اینقدر شل نباشد که همه کارتهای همخال را بازی کند.

در کل درصد دست‌های پای رنگ حریفان در فلاپ ♣A♣۹♠۵ کمتر از فلاپ ♣A♠۹♣۵ است؛ و بنابراین وقتی ♣۲ در ترن رو می‌شود. آنها در حالت اول رنگهای کمتری نسبت به حالت دوم دارند.