فرض کنید شما پای رنگ هستید و ♣J♣T دارید و کارت‌های ♥A♣9♣3♦2 روی میز آمده است. 120$ پول در پات وجود دارد و حریف شما 60$ شرط می‌بندد. می‌توانید کال کنید تا کارت ریور را ببینید، ولی آیا پات آدز به حد کافی برای کال کردن شما مطلوب است؟
به سادگی می‌توان دید که پاداش 180$ است (120$ که در پات وجود دارد به علاوه 60$ شرطی که بسته شده است)، و بنابراین با 60$ ریسکی که لازم است برای کال کردن انجام دهید، ضریب پات (پات آدز) 180 به 60 یا 3 به 1. حالا آیا این ضریب خوب است یا بد.
شما می‌دانید که برای اینکه بتوانید دست بهتری از حریفتان بسازید، باید رنگ خود را بسازید، پس یعنی 9 اوت (یعنی 9 خاج باقیمانده) دارید که به شما دست بهتر را می‌دهد. می‌توانید شش کارت را ببینید (دو کارت دست خود و چهار کارت روی میز)، پس 46 کارت ناشناخته می‌ماند، بنابراین می‌توانید حساب کنید که شانس اینکه در ریور یک کارت خاج ببینید 9 کارت از 46 کارت است، یا کمی بیش از 4 یه 1 (از بین 46 کارت 37 کارت برای شما نامطلوب و 9 کارت مطلوب است. بنابراین ضریب شانس شما 37 به 9 یا 4 به 1 است)
حالا ضریب پات (3 به 1 برای کال کردن) را با شانس شاخت رنگ خود (کمی بدتر از 4 به 1) مقایسه کنید. واضح است که کال کردن چندان انتخاب خوبی نیست – و پات آدز برای کال کردن مطلوب نیست- زیرا در بلند مدت کال کردن بازی سودآوری نیست.
بگذارید این طور بگویم که اگر شما 100 بار در این موقعیت این کال را انجام می دهید. حدود 20 بار رنگ خودتان را در ریور می‌سازید (البته در واقع کم کمتر، ولی اعداد را کمی رُند می‌کنیم). شما 60$×100 یا 6،000$ ریسک می کنید. ولی پاداش شما فقط 180$×20 یا 3،600$ است. بعد از این که 100 بار این کال را انجام دهید و فقط 20 بار برنده شوید، شما 2،400$ باخته اید. (نکته: در اینجا پول اضافی که ممکن است در مرحله ریور ببرید یا ببازید را لحاظ نمی‌کنیم، و فقط سودآوری خود این کال کردن در ترن را بررسی می‌کنیم.)
پات آدز وقتی مطلوب است که بزرگتر از آدزی باشد که علیه ساختن دست شما وجود دارد. اگر در اینجا پات آدز 5 به 1 بود، کال کردن بازی درستی می‌شد چون بالاتر از شانس رنگ نشدن 4 به 1 بود. ولی پات آدز 3 به 1 هنگامی یک کارت برای آمدن و رنگ شدن باقی مانده برای ما نامطلوب است.